Sağlığın baş tacı Zeytinyağ (dizem 0,2)

Zeytin ağacıyla insanlık arasındaki kopmaz bağ kadim bir ilişkiye dayanır. Arkeolojik bulgulara göre zeytin, ilk kez Yukarı Mezopotamya’da Samîler tarafından tarım ürünü olarak değerlendirilmiştir. İ.Ö. 6000’den beri, mitolojilerde, efsanelerde, yazıtlarda, kutsal kitaplarda sıkça bahsi geçen bir bitkidir. Ölümsüz ağaç olarak da anılan zeytin ağacı, İlyada’da şair Homeros’un ağzından, “Sen gittikten sonra da ben burada olacağım,” diye seslenir biz insanlara. 

Antik Mısır’da Tutankamon’un tacı zeytin dallarındandır. Ve Nuh peygambere Tufan’ın bittiğini muştulayan ak güvercinin ağzındaki de zeytin dalıdır. Özetle; hem binyıllardır birlikte, yan yana yaşadığımız, gerek sözlü gerekse yazılı kültürde haklı övgülerle andığımız, saygıyla kutsadığımız hem de danesiyle, yağıyla, sabunuyla evlerimizden eksik etmediğimiz bir bitkidir zeytin.

Dolayısıyla, zeytinle ilişkimin çok küçük yaşlardan başlamış olmasını daima büyük bir şans ve övünç kaynağı olarak görmüşümdür. Sırtında kaşmir paltosu, başında fötr şapkası, bir elinde el yapımı bastonuyla, torununu uçsuz bucaksız arazilerde gezintiye çıkaran, elinden tutup hasada, sıkıma götüren, hem yürüyen hem anlatan yüksek ziraat mühendisi dedem Cemil Emre Bey’den mirastır bu tutku. Doğanın efendisi değil, bir parçası olduğumuzu unutmamak, toprağa hürmet etmek, doğaya şükranla dokunmak, hayata doğanın kendisi gibi incelikle bakmak ve bütün bunlarınkıymetini bilmektir ondan devraldığımız miras. Şimdi bize düşen, bu mirası zeytinin anavatanı Anadolu’da, ata toprağında, dede yadigârı özen ve hassasiyetle sürdürmek ve sonraki kuşaklara taşımaktır. 

Sunduğumuz lezzetin alametifarikası budur.

Arzu SANDAL